ਜਮੀਰ ਦਾ ਹਲਫ਼ੀਆ ਬਿਆਨ

ਦੇਬੂ ਪਾਸੇ ਤੇ ਪਾਸਾ ਪਲਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਨੀਂਂਦ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਸੀ । ਅੱਜ ਦਿਨ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਹੇ ਸਨ .... ਉਹ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਪਰ ਹਾਲਾਤ ਹੱਥੋਂ ਮਜਬੂਰ ਸੀ । ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਫੌਜ ਵਿੱਚੋਂ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤ ਕੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਂ ਰੋਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ... ਤੇ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਸੌਖੇ ਸਨ ...... ਪਰ ਪਿਉ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਦ ਟੱਬਰ ਦੀ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਬ ਲਿਆ ਸੀ .... ਤੇ ਹੁਣ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦਿਹਾੜੀ-ਦੱਪਾ ਕਰਕੇ ਵੀ ਆਥਣ ਦੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਮਸਾਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ... ਬਾਪੂ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਤੇ ਤਮਗੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਉਹ ਹੁੱਬ ਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ .... ਘਰ ਦੀ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਅੱਗੇ ਸਭ ਛੋਟੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ....।'' ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੇ ਪਾਸਾ ਪਰਤਿਆ ਤੇ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ।
''ਆਹ ਬਈ ! ਜਿਹੜੇ ਗਰੀਬ-ਗੁਰਬਿਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਸਟੇਜ ਦੇ ਇੱਧਰਲੇ ਪਾਸੇ ਆ ਕੇ ਲਾਈਨ 'ਚ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਓ .... ਨਾਂ ਬੋਲਣ ਤੇ ਪੰਜ-ਪੰਜ ਸੌ ਰੁਪੈ ਫੜੀ ਜਾਇਓ ।'' ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਕਲੱਬ ਵੱਲੋਂ ਰੱਖੇ ਸਮਾਗਮ ਦੌਰਾਨ ਸਟੇਜ ਸਕੱਤਰ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਉਹ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਾਈਕ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ''ਇਹ ਗਰੀਬ, ਮੋਹਤਾਜ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ......ਕਲੱਬ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ .... ਵਗੈਰਾ-ਵਗੈਰਾ । ਉਸ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਤੋਂ ਇੰਝ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਉੱਕਾ ਹੀ ਹਮਦਰਦੀ ਨਾ ਹੋਵੇ .... ਤੇ ਸਗੋਂ ਉਹ ਹਮਦਰਦੀ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਫੋਕੀ ਸ਼ੋਹਰਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪਾਖੰਡ ਰਚ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ।
ਜਦੋਂ ਦੇਬੂ ਦਾ ਨਾਂ ਪੁਕਾਰਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ । ਨਾਲ ਦੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਹਲੂਣੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਬਿਰਤੀ ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਉਹ ਘੇਸਲ ਜਿਹੀ ਵੱਟਦਾ ਹੋਇਆ ਸਟੇਜ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ । ਸਟੇਜ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ .... ਉਸ ਨੇ ਸਟੇਜ ਸਕੱਤਰ ਤੋਂ ਮਾਇਕ ਖੋਹ ਲਿਆ ਤੇ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗਿਆ, ''ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਜਤਾ ਰਹੇ ਹੋ .... ਜਾਂ ਸਾਡੀ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਮਜਾਕ ਉਡਾ ਰਹੇ ਹੋ ।'' ..... ਇੰਨੀ ਗੱਲ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਆਇਆ ।
ਸਟੇਜ ਸਕੱਤਰ ਡੌਰ-ਭੋਰ ਜਿਹਾ ਖੜਿਆ ਇਸ ਸਵਾਲ ਦੇ ਉੱਤਰ ਨੂੰ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ

Converted